Ik moest even bijkomen van de schrik. Het verband ging eraf, en wat er onder vandaan kwam zag er niet leuk uit. Niet dat het fout is met de wond (de dokters vonden het er erg goed uitzien). Maar het is niet erg fris. Er zit gewoon een groot gat in mijn been...
Er is nog een klein stukje op de rand van de wond wat er niet helemaal goed uitziet. De dokters willen het even aankijken om te zien of het verslechterd of juist goed geneest.
Even bijkomen dus.
Daar had ik wel tijd voor want nadat de dokters weg waren moest de wond weer opnieuw worden ingepakt. Maar de gaasjes die erop moesten waren op en zijn toen besteld in het magazijn. Toen na een uur of drie de bestelling binnen kwam bleek dat het niet eens de juiste waren. Dus dan maar standaard vette gaasjes erop.
Pas rond een uur of drie mocht ik van mijn bed af en in de rolstoel. Je kunt wel raden wat ik toen als eerste gedaan heb...
Inmiddels is alles weer gezakt en kunnen we weer lachen.
Ondertussen is er nog niets bekend over welke dag ik naar huis mag.
1 Comments:
Je moet maar zo denken, het moment dat je naar huis mag komt steeds dichterbij. En ook al laten de dokters je niet zo maar gaan, ze weten ook wel weer dat je heeeeel erg graag weg wil. Dus hou ze scherp. Hans en Marijke
11 oktober, 2006 20:41
Een reactie posten
<< Home