Wat is het weer fijn om thuis te zijn. Vrijdag heb ik me geinstalleerd in mijn nieuwe bed in de huiskamer. Er hing meteen een gezellige sfeer met het bezoek, koffie, boschebollen en alle versieringen. Maar het was toch best vermoeiend.
's avonds ook nog even gezellig gezeten met de buren onder het genot van een borrel. En toen naar bed.
Samen met Pieter de trap op. Jeetje wat was dat een karwei zeg. Op mijn achterste tree voor tree naar boven. Het was extra zwaar omdat ik maar een arm kan gebruiken om mij omhoog te werken. Toen ik eenmaal in bed lag, kwam ik er snel achter dat ik de papegaai mis. (een papegaai is de beugel boven mijn ziekenhuisbed waaraan ik me kan optrekken) Daarom kon ik niet zo gemakkelijk gaan verliggen.
's morgens werd ik erg vroeg wakker met pijn in mijn rug. Ik heb nog even liggen wachten, maar om 06.00 heb ik Pieter wakker gemaakt en zijn we samen weer naar beneden gegaan. Ook dat was een hele toer.
Toen ik in de huiskamer in mijn bed lag, is Pieter weer even terugekropen in bed en hebben we allebei nog geslapen tot 08.00.
De conclusie is dus dat ik de komende tijd beneden slaap.
Later die ochtend zijn we met de rolstoel de honden gaan uitlaten. Tijdens onze vaste ronde komen we langs schadebedrijf waar de auto staat. Ik heb hem even bekeken, maar het deed me niets. Ik kon me niet voorstellen dat ik daar in gezeten heb.
Wel jammer, het was een fijne auto.
Daarna zijn we nog even op bezoek geweest bij Manuela. Zij, haar man Richard en haar zoon Ian zijn pas jarig geweest en ik wilde hen nog even feliciteren.
Het was allemaal best vermoeiend en ik heb voor de rest van de dag lekker in bed gelegen.

Vanmorgen moest Pieter even op en neer naar de camping om nog wat spullen op te halen. Ik zei dat ik ook wel even mee wilde gaan. Even eruit. Het was immers mooi weer. Gewoon even een kopje koffie bij Angeline, spullen pakken er weer terug.
Op de terugweg zijn we nog even gestopt bij de plaats van het ongeluk. Maar ik kon me niets ervan herinneren. Het was best raar. Er lagen nog spullen van de auto die bij het ongeluk afgebroken waren, sporen in het gras waar ik gereden had maar het was niet eng of zo.
En nu ga ik weer een dutje doen...