Niks roesje. Gewoon wat extra morfine en op de kiezen bijten. Ik kneep bijna de spijlen van het bed plat. De artsen deden erg voorzichtig en gaven mij na de ingreep complimenten. Ze zijn nu toch wel wat optimistischer.
Het goede nieuws is da de wond nu bijna voor de helft dicht is. En dat zie ik als een grote vooruitgang. Een kleinere wond betekend minder pijn (kan ik me nu nog niet indenken, zo net na de ingreep)

Als het goed is laten ze me voor de rest van de dag weer met rust.

En als beloning mag ik met de rolstoel een luchtje gaan scheppen. Maar dat bewaar ik voor vanavond, als Pieter mij ermee kan helpen. (nu maar hopen dat het vanavond niet regent, anders moet ik alsnog binnen blijven...)