Moet je eens kijken wat een kaarten ik heb gekregen. Er is bijna geen plaats meer op de muur. We gaan verder op het plafond (haha)
Maar die kaarten en tekeningen helpen wel. Want door al die kaarten krijg ik het gevoel er niet alleen voor te staan.

Vandaag zijn we voorzichtig begonnen met fysiotherapie. Ik mocht een aantal oefeningen doen met mijn been. Zo kunnen we langzaam maar zeker beginnen met het herstellen van alle spierfuncties.

De veter is weer vast gezet door de arts. Hij heeft een nieuwe en goede knoop gelegd.
De bovenste twee nietjes heeft hij overgeslagen. Daar is de wond al zo ver bij elkaar dat een veter niet echt meer nodig is.
Verder naar beneden zit een stuk huid wat aan het afsterven is. Dit stuk zal later weggeknipt moeten worden. Op zich is dat geen probleem, het is dood en ik voel er niets van als dat gebeurt. Op die plek zal een nieuw stuk huid moeten worden geplaatst.

Oh ja, en vanmorgen hebben Jos en ik nog op ons donder gehad van de arts. Wij waren ern weer eens alleen, zonder begeleiding, op uit geweest. Hij heeft ons te kennen gegeven dat dit niet meer mag gebeuren! We mogen alleen met begeleiding (mag ook iemand van de bezoekers zijn) op pad met de rolstoel.